نکات اساسی کادربندی در عکاسی

در بینِ عکاسان و نقاشانِ سرشناس، همیشه بر سرِ این موضوع که باید در حینِ عکاسی از یک سوژه به صورتِ مطلق از یک نوع کادربندی در عکاسی استفاده شود، بحث های فراوان بوده و هست.
مثلا می گویند اگر سوژه شما انسان است، بهترین کادربندی برای آن، حالتِ پرتره یا عمودی است. که البته حق هم می گویند!
چون اگر می خواهیم تمامِ ابعادِ یک سوژه که طولش از عرضش بیشتر است (مثل انسان، ساختمان، آبشار و ….) در عکس نمایان باشد، باید او را در یک کادرِ عمودی قرار بدهیم.
اما اگر آثارِ ادوارد هنری وستون را ببینید، متوجه می شوید که به راحتی این قانون را نقض می کند.
او عکس هایی از مناظرِ شهری و طبیعت را به حالتِ پرتره می گیرد و اصلا خودش را محدودِ  قید و بند ها نمی کند.
از طرفی در یکی دیگر از قوانینِ آموزش کادربندی در عکاسی، شما ملزم هستید تا سوژه هایِ طبیعی و مناظر را در حالتِ لنداسکیپ شکار کنید.
چون عرضِ محیط گستره است و این گونه تمامِ جزئیات بدونِ هیچ حرفی در کادرِ افقی ما جای می گیرند.
اما حتی در این مورد هم نقض کنندگانِ خلاقی وجود دارند. مثلا آثارِ وسلی بوتیچلی، نقاشی هایی با موضوعاتِ غیر مرتبط با طبیعت و منظره هستند(مثل تابلو تولد ونوس) که در کادربندی لنداسکیپ یا افقی خلق شده اند.