عکاسی ماکرو را، نه یک پیرمرد ( چون سنِ زیادی ندارد) بلکه یک کودک که از اول با چشم های ضعیف متولد شده تصور کنید.
تصور کنید ماکرو واردِ مدرسه شده. هیچ کس نمی داند او تا چه اندازه چشم هایش مشکل دارد و اصلا تخته سیاه را نمی بیند.
چون تخته را نمی بیند در نتیجه اصلا متوجه درس نمی شود و همیشه هم نمراتش پائین است. بعد از مدتی یک معلم دلسوز متوجه ایرادِ کار می شود و برای او یک عینک با لنزِ قوی تهیه می کند.
حالا دیگر ماکرو همه چیز را نه تنها واضح بلکه درشت تر از سایر دوستانش می بیند و دنیایش تغییر کرده است.
تعریفِ علمیِ عکاسی ماکروگرافی
حالا که داستانِ کودکیِ سختِ عکاسی ماکرو را شنیدید، بیائید درباره تعریف تخصصی اش هم به شما اطلاعاتی بدهیم.
Macro به زبانِ ریاضی یعنی: در مقیاس بزرگ. (دقیقا بر عکسِ میکرو که به معنای: در مقیاسِ کوچک است.)
حالا تعریفِ ریاضیِ ماکرو، دقیقا در همین جا به کمکِ ما می آید. عکاسی ماکروگرافی زمانی اتفاق میوفتد که شما بیش از حدِ معمول لنز را به سوژه نزدیک کرده اید. آن قدر نزدیک که می شود تار و پود و رنگ هایش را با کیفیتِ کامل تماشا کرد.
فریتز گورو؛ کسی بود که اولین بار در دهه 1900، عکاسی ماکروگرافی را پایه گذاری کرد. چون در سواحلِ جامائیکا زندگی میکرد، مرجان های دریایی احتمالا جذاب ترین چیزی بود که فریتز تا آن روز به خود دیده بود.
برای همین ابتدا ابزاری ساخت که بتواند در زیرِ آب تنفس کند. بعد هم با سر هم کردنِ تجهیزات و لنز های ضد آبی که صفر تا صدش را خودش طراحی کرده بود پا به دریا گذاشت تا از مرجان ها در نمایِ نزدیک عکس بگیرد.
همه این ها باعث می شود که فریتز گورو را مخترعِ سبکِ عکاسی از اشیاء کوچک در نمایِ بسته بدانیم.
با عکاسی ماکرو از چشم، متفاوت تر از بقیه باشید
تا اینجا گفتیم که عکاسی ماکرو چیست. اما نگفتیم که با کلوزآپ فرق دارد. در عکاسی ماکرو شما می توانید لنز را تا فاصله کمتر از یک سانتی متری هم به سوژه نزدیک کنید و از آن موجود یا وسیله کوچک، یک تصویرِ خیلی بزرگتر از اندازه واقعی اش ثبت کنید. اما در کلوزآپ، شما نهایتاً بتوانید تا فاصله ای بینِ 40 تا 60 سانتی متری سوژه به او نزدیک شوید.
ما در عکاسی کلوزآپ؛ جزئیات، زنده بودنِ رنگ ها و به صورتِ کلی واقعی بودنِ هر چیز را، هر گز به اندازه عکاسی ماکرو احساس نمی کنیم. وقتی حرفِ گرفتنِ عکس های متفاوت و خلاقانه به میان می آید؛ بهتر است به سراغِ شگفت انگیز ترین گزینه برای خاص بودن برویم، و آن چیزی نیست جز چشمِ انسان. چشم ها همیشه در ادبیات، نمادِ جاذبه و گیرایی معشوق هستند.
شاید علتش رنگ های متفاوتِ آن باشد و شاید دلیلِ دیگرش این است که نگاهِ آدم ها، ما را با درونشان آشنا می کند.
حالا دوست دارید بدانید چطور یک عکسِ ماکرو از چشم های محبوبتان بگیرید و آن را همیشه روی میزِ کارتان داشته باشید؟
آموزش عکاسی ماکرو از چشم
شاید بتوان عکاسی ماکرو بدونِ لنز ماکرو را انجام داد و آب هم از آب تکان نخورد. اما قطعا نمی توان جزئیات و کیفیتی که لنزِ ماکرو در اختیارِ ما قرار می دهد را به تصویر بکشیم و نامِ عکسمان را یک ماکرویِ واقعی و تخصصی بگذاریم. پس اولین نکته آموزشی این است که:
از لنز ماکرو غافل نشوید
اگر می خواهید کهکشانِ دنیایِ چشم ها را با یک عکسِ نمایِ نزدیک به همه نشان بدهید و متحریشان کنید، از لنزِ ماکرو که توانایی بزرگ نمایی 1.0xیا 1:1 سوژه را دارد استفاده کنید.
البته به فاصله کانونیِ قراردادی که برای عکاسی ماکرو در نظر گرفته اند هم بی توجهی نکنید. چون یکی از پارامتر هایی است که باعث می شود شما به قدرِ کفایت بتوانید لنزتان را به سوژه نزدیک کنید و هرچه نزدیک تر باشید، کیفیت و جزئیاتِ عکس بهتر است.
این مقیاسِ استاندارد یک عدد مابینِ بازه 90 تا 105 میلیمتر است. سونی این بار هم در تولیدِ لنز های ماکرو کم نگذاشته و می تواند شما را با مدل ،FE 90mm f/2.8 Macro G OSS، در رسیدن به آرزویتان برای گرفتنِ یک عکاسی ماکروگرافی حرفه ای کمک کند.
این ورژن از لنز های دوربین با دیافراگمِ 9 تیغه ای، مجهز به سنسورِ لرزگیرِ قوی، حلقه فیلتر 62 میلیمتری و قدرتِ بزرگنمایی 1.0x، برای گرفتنِ یک عکس ماکرویِ چشمی و به صورتِ کلی هر سوژه کوچکی که نیاز به نزدیکی زیاد دارد مناسب است.
از قدرتِ نور به درستی استفاده کنید
در عکس های ماکرو چشمی، خصوصا اگر مبتدی هستید، توصیه می شود از پرژکتور های نور استفاده نکنید. دلیلش این است که امکان دارد شما هنوز به زاویه طلایی و استانداردِ تابشِ نورِ مصنوعی به سوژه نرسیده باشید.
همین کار باعث می شود نور را مستقیم به تخمِ چشمِ سوژه بتابانید و خستگی، سر درد و در نهایت بسته شدنِ چشم، قطعی ترین نتیجه ای است که با آن در ابتدای کار رو به رو می شوید.
بهترین گزینه برای ماکرو گرافی، استفاده از یک منبعِ نورِ طبیعی و ملایم اما قوی است. مثلا اگر در ساعاتِ ابتدایی ظهر مقابلِ پنجره باستید، به وضوح می توانید شاهدِ تغییرِ رنگِ چشم هایتان باشید.
اما حتی در این شرایط هم نباید سوژه را آنقدر در معرضِ تابش قرار دهید که کور و خسته بشود! به صورتی کلی بهتر است از رو به رو به چشم ها نور نتابد و منبع قوی و بزرگی در بالایِ سرِ سوژه قرار بگیرد.
دیافراگم را تنظیم کنید
نکته ای که باید در عکاسی با لنز ماکرو به آن توجه شود، دیافراگمِ دوربین است.
f/8 استاندارترین درجه برای تنظیمِ دیافراگمِ دوربین در عکاسی ماکرو است. عمقِ میدان در این درجه کاملا تحتِ کنترل شما است. در ضمن در مقیاسِ f/8، هم ios زیاد بالا نمی رود هم این که سرعتِ شاتر به صورتِ اعصاب خرد کنی کم نمی شود.
اگر بتوانید سرعتِ شاتر را چیزی بینِ 60/1 تا 200/1 تنظیم کنید که دیگر محشرِ کبری می شود!
عکاسی ماکرو با گوشی هم امکان دارد؟
چرا که نه! این روز ها با گوش های همراهمان فقط مانده که ناسا را هک کنیم که البته آن هم ممکن است از دستِ خیلی از ما بر بیاید. تازه، همه که از پسِ خریدِ دوربین های حرفه ای و لنز های گران قیمتِ سونی و کانن و نیکون بر نمی آئیم. اما نمی شود که بیخیالِ تجربیاتِ جدید و گرفتنِ عکاسی ماکرو از حشرات یا اجسامِ کوچک بشویم. اگر می خواهید با همین گوشی های همراهتان، یک عکسِ ماکرویِ حرفه ای از حشرات یا حتی چشم ها بگیرید، لطفا به نکاتی که گفته می شود توجه کنید:
یک لنز و سافت باکسِ ارزان برای گرفتنِ یک عکسِ گران قیمت
لنز های clip-on به سادگی پشتِ دوربین های تلفن همراه نصب می شوند و خیلی جمع و جور و سبک هستند.
تازه قیمتشان اصلا در مقایسه با آن لنزِ سونی که اولِ مقاله معرفی کردیم قابلِ قیاس نیست و با یک پس انداز دانش آموزی هم می توانید از پسِ خریدش بر بیائید.
البته گوشی های هوشمندِ پرچمدارِ ios و سامسونگ، مدتی است در تنظیماتِ خود، گزینه ماکرو را نیز به دوربین هایشان اضافه کرده اند. اگر تلفنِ همراه شما این آپشن را داشته باشد، عکس های ماکرویی به مراتب با کیفیت تر از عکس هایی که با لنز های ثانویه گرفته شده است را می گیرید.
این را هم فراموش نکنید که با ابزارِ خیلی ساده و ارزانی مثلِ جلدِ براقِ داخلِ بسته چیپس یا یک کاغذِ A4 می توانید یک سافت باکسِ ارزان بسازید و زاویه و شدتِ تابش نور به سوژه را کنترل کنید.
زیاد به سوژه نزدیک نشوید
اول از این که ممکن است شما در حالِ گرفتنِ عکسِ ماکرو از یک حشره ناشناخته باشید که امکان دارد هر نوع سمی از خودش ترشح کند. دوم این که اگر در ماکرو گرافی، بیش از حد به سوژه نزدیک بشوید؛ عکس تاریک می شود و سایه تلفن همراه مانعِ تابیدنِ نور به حشره یا سوژه مورد نظر می شود.
در نتیجه پیشنهاد می کنیم از فوکوسِ خودکار به جای فوکوسِ دستی استفاده کنید. چون باعث می شود دوربین را برای از بینِ بردنِ تاریِ لنز، زیاد از حد به سوژه نزدیک نکنید و نور را از او نگیرید.
در ضمن اگر می خواهید عکس های شارپِ و با کیفیتِ ماکرو بی اندازید، سعی کنید در ساعاتی که تیغه آفتاب به فرقِ سرتان می کوبد به بیرون نروید. نور در این ساعات خیلی تیز و فعال است و کنتراستِ عکس را تغییر می دهد.
امروز، حشراتِ پارکِ نزدیک به محلِ اکستون استودیو، برای گرفتنِ عکس های ماکرو، بهترین لباس های مجلسی شان را پوشیده اند. آن ها به صورتِ هیجان زده ای، یک صدا خواهانِ گرفتنِ عکس های ماکروگرافیِ اکستون هستند.
