عکاسی معماری ، آموزش عکاسی معماری ، اصول عکاسی معماری

عکاسی معماری؛ کشف یک زیبایی پنهانی

عکاسی معماری، به همان اندازه که بنا ها و خانه هایمان در شکل دادنِ آرامش ما موثر هستند، اهمیت دارد.
خیلی از ما کاملا دلی و بدونِ داشتنِ برنامه برای بر پا کردنِ نمایشگاه به هر جای تاریخیِ که می رویم دوربین را در می آوریم و یک عکس بدونِ حضورِ خودمان در وسطِ کادر، می اندازیم.
اما در کنارِ این دسته، عکاسانی هستند که به صورتِ تخصصی در این حوزه فعالیت می کنند و با عکس هایِ حرفه ای که از بنا ها می گیرند، خودشان را در صفحه ای از تاریخ ثبت می کنند و البته درآمدِ خوبی هم دارند.
اگر درسته اول هستید که حتما باید آموزش عکاسی معماری را فرا بگیرید و با این ژانر آشنا بشوید. اگر هم می خواهید تازه واردِ گروهِ دوم بشوید، که قطعا نیاز دارید با پیشینه و تجهیزاتِ مورد نیازش آشنا باشید.

اهمیت عکاسی معماری در طولِ تاریخ

از نظرِ ما اصطلاحِ (مکان نگاری) بهترین ترکیبی است که می تواند قدمتِ عکاسی معماری در دنیا را به همه ما نشان بدهد.
حول و حوشِ 1827 بود که دوربین دیگر به عنوانِ یک دستاوردِ آینده ساز و مهم شناخته شد. اما تقریبا تا سالِ 1858، کمتر کسی فکر می کرد که می شود سوژه یک عکس، چیزی به غیر از انسان یا اسب و درشکه باشد.
در این احوالات بود که یک خاور شناسِ خوش ذوق به نام فرانسیس فریت، در سفر هایش به مصر و عکس هایی که از بنا های تاریخی می گرفت، توانست اصول عکاسی معماری را شکل بدهد. درست است که هیچ مرجعِ ثابتی برای شناختنِ اولین کسی که آموزش عکاسی معماری را به ما یاد داد، در دست نیست، اما با بررسی در صفحه های تاریخ، می توان فریت را یکی از پیشگامانِ این شاخه از هنر دانست.
تا به حال فکر کرده اید که اگر کسانی از ابتدایِ اختراعِ دوربین، به فکرِ عکاسی از بنا ها و سازه ها نمی افتادند، حالا چطور می خواستیم روندِ پیشرفت در معماری را بررسی کنیم و لقبِ کلاسیک یا مدرن به آن ها بدهیم؟

عکاسی معماری دقیقا به چه معناست؟

پاسخ دادن به این سوال آنقدر راحت است که آدم حتی نمی داند چطور جمله بندی کند!
زمانی که سوژه اصلیِ شما در عکس، بنا ها و ساختمان ها باشند، در حقیقت شما عکاسی معماری انجام دادید.
اما چیزی که هست این که ما معمولا تصور می کنیم عکس های متعلق به بنا های تاریخی یعنی عکاسی معماری اصیل. اما سوژه قرار دادنِ این دست از بنا ها، صرفا یکی از شاخه های مختلفِ این سبک از عکاسی است.
پس سوژه ها، هم می توانند بنا های کلاسیک باشند مثلِ مساجد و مقبره ها و کاخ ها، هم ساختمان های مدرن و تجاری و هم پل و جاهای دیدنی شهر.
نکته دیگر درباره سوالِ عکاسی معماری چیست این است که معمولا به علتِ آن که عناصرِ انسانی در عکس وجود ندارند، کارِ عکاس برای تاثیر گذاری روی مخاطب به مراتب سخت تر از کارِ یک عکاسِ پرتره می شود. قطعا این را می دانید که حضورِ انسان ها و حیوانات و به صورتِ کلی موجوداتِ زنده، می تواند در منقلب کردن و اثرگذاری بر ناخودآگاهِ بیننده رد خور نداشته باشد.
پس یکی از اصول عکاسی معماری، ارتباط برقرار کردنِ عکاس با بنایِ مورد نظر از لحاظِ روحی است. طوری که بتواند زیبا ترین بخشش را در عکس به تصویر بکشد و خلاء نبودِ سوژه انسانی را جبران کند.

آموزش عکاسی معماری با یادگیری 2 اصل

فکر می کنم حالا که دیگر با تعریف و تاریخچه این ژانر از عکاسی آشنا شدید، آماده یادگیریِ اصولش هم باشید.
شما برای داشتنِ یک عکسِ استاندارد از بنا ها و سازه ها، باید به مواردِ زیر، جورِ دیگری توجه کنید:

خطوط را دنبال کنید

پرسپکتیو از مهم ترین اصول عکاسی معماری است.
زمانی که شما بتوانید یک بنا را به صورتِ دو بعدی در یک صفحه یک بعدی به نمایش در بیاورید، توانسته اید شاخِ غولِ پرسپکتیو را بشکنید.
البته هستند نوابغِ حرفه ای که می توانند حتی یک نمایِ سه بعدی از بنا را به ما نشان بدهند. اما رسیدن به این نقطه قطعا در حوصله این مقاله نمی گنجند و فقط با تجربه به دست می آید. مثلا اگر بتوانید خطوطِ عمودیِ ستون های یک بنا را، طوری نشان بدهید که موازی نبودشان معلوم باشد، شما توانسته اید یکی از اصول عکاسی معماری را عملی کنید.
جالب است بدانید که این تکنیک به چند دهه اخیر بر نمی گردد. اولین بار در دوره رنسانس بود که نقاشانی چون اوچلو و مازاچو، توانستند به پرسپکتیوِ خطی در تابلو هایشان دست پیدا کنند. آن ها معتقد بودند که بُعد دار نشان دادنِ سوژه در تابلو، می تواند به صورتِ سحر آمیزی بیننده را به خودش جذب کند.

از هر چیزِ متضادی در کادر استقبال کنید

اصولا هنر، با فرانسه گره خورده و رفاقتی عجین دارد. این را از این جهت می گوئیم که هر واژه ای که استفاده می کنیم ریشه در زبانِ فرانسوی دارد و همین تاثیر گذاری این سرزمین بر شاخه های مختلفِ هنر مثلِ عکاسی، سینما، نقاشی، معماری، شعر و … را اثبات می کند.
یکی از همین واژه ها که در آموزش عکاسی معماری زیاد استفاده می شود، کنتراست است. کنتراست یعنی تضادی که در رنگ و نورِ اجسام وجود دارد و باعثِ تمایزشان از هم دیگر می شود.
شما به عنوانِ یک عکاسِ معماری، باید جذبِ تضاد ها بشوید. مثلا سعی کنید وقتی از یک ساختمان یا بنایی با سنگ های سفید عکس می گیرید، رنگِ آسمان در آبی ترین و صاف ترین حالتِ خودش باشد. شارپ بودنِ سوژه به نسبتِ محیط و آسمان، یکی از اصولی است که می تواند سرنوشتِ عکاسی معماری را تغییر بدهد.

با انواع عکاسی معماری آشنا شوید

عکس های مرتبط با اماکن و معماری، به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

عکاسی معماری داخلی

در حقیقت این یکی از پردرآمد های شاخه های این سبک است که در تهیه کاتالوگ ها بسیار موردِ استفاده قرار می گیرد.
در معماری داخلی، شما با قلبِ آن مکان ارتباط برقرار می کنید و کاری با پوسته بیرونی و سنگِ نمایش ندارید.
یکی از فاکتور های مهم در عکاسی نمایِ داخلی، استفاده از نور های غیر طبیعی است. این اصل خصوصا در بنا های قدیمی که نورگیر های کمی دارند، به شدت اهمیت دارد. به صورتِ کلی استفاده صِرف از نورِ پنجره و لنز های بسته، چندان نمی تواند نتیجه کارِ شما را لذت بخش کند.

عکاسی معماری خارجی

عکاسی معماری سنتی ، عکاسی معماری چیست

یکی از مهمترین سبک ها برای به شهرت رساندنِ اماکنِ تجاری و تفریحاتی، همین عکاسی خارجی است.
عکاسی که سعی دارد عظمتِ اسکلتِ بیرونیِ یک بنا را به همه نشان بدهد. حالا یا می تواند کاملا رئال باشد، یا انتزاعی و کمی پیچیده. معمولا استفاده کردن از نور های مصنوعی در این سبک، چندان منطقی و عملی نیست و اگر کار را به نورِ خورشید بسپاریم نتیجه عالی تر خواهد بود.
در ضمن تصور نکنید که حتما باید در روز عکس های مربوط به معماری را بگیرید. آسمانِ شب، قادر است حتی ساده ترین بنا را به ساختمان های مرموز و جذابی تبدیل کند.
به صورتِ کلی در شب ها، نوری که از پنجره ها و فضای بیرونی ساختمان ها می تابد و همین طور عکاسی در بلو تایم، می تواند یک شاهکارِ رویایی رقم بزند.
مثلا عکاسی معماری سنتی، یکی از شاخه هایی است که بی نهایت پتانسیلِ پردازش از نمایِ بیرونی را دارد. چرا که معمولا در گذشته، معماران بیشتر گرایش به خلقِ یک بنایِ دیدنی و با جزئیات زیاد، از بیرونِ یک ساختمان را داشتند.

تجهیزات عکاسی معماری؛ ابزاری خاص اما دست یافتنی

استثنئاً این شاخه در برخی از موارد نیاز به  تجهیزاتِ خاص تری دارد که در ادامه بیشتر رویشان تمرکز خواهیم کرد.

دوربینی که نیاز دارید

معمولا dslr ها، همیشه و در هر زمان و مکانی، بهترین انتخابِ یک عکاس هستند. دلیلش هم واضح است؛ منظره یابِ با کیفیتِ این دوربین ها و همین طورِ سنسورِ بزرگی که دارند، در بالا بردنِ کیفیتِ تصویرِ شما نقشِ اساسی می گذارند.
البته در این مورد حتی اگر دانشجویِ رشته معماری هم باشید، می توانید از دوربین های slr استفاده کنید. کامپکت ها هم از آن دست مدل هایی هستند که معمولا به تازه کارانِ عکاسی معماری پیشنهاد می شود چون قیمتِ چندان بالایی ندارد و از طرفی نتیجه دلخواهشان را به همراه خواهد آورد.

لنز مخصوص هم دارد؟

شما در عکس های معماری، نیاز به لنزی دارید که اندازه بنایِ موردِ نظر، حتی از سایزِ سنسورِ دوربینتان هم بزرگتر باشد.
چون همچین اعجازی در دنیایِ واقعی امکان پذیر نیست، پس مجبور هستید از لنز های تیلت شیفت استفاده کنید. مثلا TS-E 24mm f/3.5 از محبوب ترین لنز های عکاسی معماری است چرا که از نور گرفته تا تضادِ رنگ ها را، به حرفه ای ترین حالتِ ممکن به ثبت می رساند.

سه پایه لازم است؟

شک نکنید! در عکس های مربوط به معماری سازه ها، سه پایه بهترین انتخابِ شما برای ثبات داشتنِ دوربین است.
چرا که گاهاً مجبور می شوید ساعت ها دوربین را در نقطه ای بکارید تا به نورِ موردِ نظر دست پیدا کنید و کنتراستِ خاصتان را کشف کنید. استفاده از فلاش هم می تواند به شدت موردِ استفاده تان قرار بگیرد.

بنظرتان بهترین دوربین که می شود در عکاسی معماری از آن استفاده کرد، نیاز به صرفِ هزینه زیاد دارد؟ یا با یک بودجه محدود هم می شود نتیجه مطلوبی گرفت؟

این مطالب را هم حتما بخوانید:

فهرست مطالب

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *